TRZECI RUCH ŚWIĄTYNI1967: Izrael przejął kontrolę nad kompleksem Wzgórze Świątynne / Haram ash-Sharif podczas wojny sześciodniowej, wzbudzając zapał mesjański wśród religijnych Gush Emunim (Block of the Faithful), prawicowa organizacja mesjanistyczna, została założona w celu wspierania motywowanych religijnie osadnictwa żydowskiego na Zachodnim Brzegu, w Gazie i na Wzgórzach Żydowskie podziemie usiłowało wysadzić Kopułę na Skale w celu rozpoczęcia odbudowy żydowskiej świątyni na Wzgórzu The Temple Institute został założony jako pokojowa organizacja edukacyjna zajmująca się budową Trzeciej (październik): Ruch Trzeciej Świątyni ogłosił, że położy „kamień węgielny” pod Trzecią Świątynię, co doprowadzi do zamieszek na Wzgórzu 1990 .: Rabin Szlomo Goren, były Naczelny Aszkenazyjski Rabin Izraela, zaczął promować żydowskie pielgrzymki i modlitwę na Wzgórzu Temple Institute zakończył budowę wartego milion dolarów złotego kandelabru dla przyszłej Trzeciej Świątyni2000 (wrzesień): izraelski premier Ariel Sharon odwiedził Wzgórze Świątynne, prowokując drugą Powstaje Women for The Oficjalnie ustanowiono „rodzący się Sanhedryn” (rabiniczny sąd najwyższy, który zdaniem działaczy Świątyni będzie rządził Izraelem po odbudowie Trzeciej Świątyni).2010s: The Temple Institute i jego grupy partnerskie zaczęły organizować „rytuały praktykowania” Trzeciej Świątyni dla ogółu społeczeństwa, podczas których żydowscy kapłani (Cohanim) wykonują ofiary ze zwierząt i rytuały przygotowujące do Trzeciej Rosnąca liczba religijnych Żydów zaczęła wkraczać na Wzgórze Świątynne / Haram ash-Sharif podczas pielgrzymek z Temple Institute przeniósł się do swojej obecnej widocznej lokalizacji naprzeciwko Ściany Płaczu, gdzie prezentuje zrekonstruowane naczynia W Jerozolimie odbyło się pierwsze przedstawienie paschalnych ofiar ze Yehuda Glick, działacz Trzeciej Świątyni, przeprowadził strajk głodowy, kiedy policja zakazała mu wstępu na Wzgórze Idąc za przykładem Yehudy Glicka, działacze Trzeciej Świątyni zaczęli mówić o dostępie Żydów do Wzgórza Świątynnego jako o „wolności religijnej” i „prawach człowieka”.2014 (październik 29): Yehuda Glick, działacz Trzeciej Świątyni, przeżył zamach na swoje (jesień): Podczas świąt żydowskich duża liczba religijnych Żydów wkroczyła na Wzgórze Świątynne wraz z czołowymi działaczami Ruchu Trzeciej Świątyni, co jeszcze bardziej zaognia napięcia wśród (jesień) do 2016 (lato): Fala przeszywających ataków była skierowana na religijne cele żydowskie i stała się znana jako „Trzecia Intifada”.2016 (kwiecień): Aktywiści Trzeciej Świątyni zostali aresztowani za próbę dostarczenia na Wzgórze Świątynne ofiar z żywych zwierząt na święta (7 listopada): Ministrowie z partii Likud i Jewish Home ogłosili utworzenie nowego „Temple Lobby” poświęconego postępowi w kwestii odwiedzin i modlitwy Żydów na Wzgórzu / HISTORIA GRUPYRuch Trzeciej Świątyni jest ruchem mesjanistycznym poświęconym budowie Trzeciej Świątyni Żydowskiej na Wzgórzu Świątynnym / kompleksu Haram-Szarif, odnowie żydowskiego kapłaństwa i przywróceniu teokratycznego królestwa żydowskiego w Izraelu (Feldman 2017; Chen 2007; Inbari 2009; Gorenberg 2000). Ruch ten pozostaje wysoce kontrowersyjnym i prowokującym politycznie ruchem na Bliskim Wschodzie, często przypisywanym odgrywaniu roli w podtrzymywaniu cykli przemocy na ziemi w Izraelu / Palestynie. Uważa się, że dla Żydów Wzgórze Świątynne jest miejscem Pierwszych i Drugich Świątyń Żydowskich, centrum prawnym i duchowym, gdzie starożytni Izraelici składali Bogu ofiary ze zwierząt. Zgodnie z żydowskimi proroctwami trzecia świątynia zostanie odbudowana na Wzgórzu Świątynnym, gdy „żydowscy wygnańcy” powrócą do ziemi Izraela, inicjując nową erę muzułmanów, mieszanka Haram-Szarif jest domem dla meczetu Al-Aksa i jest uważana za trzecie najświętsze miejsce w islamie. Uważa się, że jest to miejsce, w którym prorok Mahomet wstąpił do nieba. Od czasów brytyjskiego mandatu Haram-Szarif był ważnym miejscem i symbolem palestyńskiej autonomii i oporu wobec syjonizmu. Oprócz znaczenia religijnego i politycznego Haram ash-Sharif jest ważnym miejscem działań edukacyjnych i charytatywnych w muzułmańskiej społeczności palestyńskiej. Dla Palestyńczyków i muzułmanów na całym świecie, rosnący Ruch Trzeciej Świątyni stanowi bezpośrednie zagrożenie dla islamskiej natury tego świętego miejsca i przeszkodę dla ustanowienia sprawiedliwego pokoju dla Ruchu Trzeciej Świątyni sięgają wczesnych lat izraelskiej państwowości z grupami takimi jak Brit Hachashmonaim, bojowy młodzieżowy ruch religijno-syjonistyczny, który postrzegał narodową odnowę jako zależną od odbudowy żydowskiej teokracji i odbudowy świątyni. na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie. Następnie Ruch Świątynny nabrał rozpędu po zwycięstwie Izraela w wojnie 1967 roku, co zostało zinterpretowane przez religijnych syjonistów jako znak zbliżania się czasów mesjańskich. Kiedy po wojnie rząd izraelski zwrócił wierzchowca do jordańskiego Waqf, ludność ta doznała rozczarowania, nie postrzegając już świeckiego państwa jako statku do odkupienia. W latach po wojnie nastąpił rozkwit mesjańskich grup aktywistów, którzy zdecydowali się wziąć sprawy w swoje ręce, aby spełnić żydowskie proroctwa dotyczące odrodzenia narodu żydowskiego w Ziemi Izraela aż do czasów mesjańskich (Inbari 2009: 33 -39).Zainspirowany wydarzeniami 1967, Gush Emunim (Block of the Faithful), mesjańska prawicowa organizacja osadnicza, została założona w 1974, aby pomóc rozszerzyć osadnictwo żydowskie na Zachodni Brzeg, Wzgórza Golan i Strefę Gazy. W 1980, po wzroście ruchu religijnego, członkowie Żydowskiego Podziemia zostali aresztowani za spisek mający na celu wysadzenie Kopuły Skały na terenie kompleksu Haram ash-Sharif w celu zainicjowania wojny regionalnej, która miała nadzieję w izraelskim zajęciu Wzgórza Świątynnego i budynku Trzeciej Świątyni. Wiodący organizator akcji, działacz Yehuda Etzion, został później zwolniony z więzienia i pomógłby znaleźć „bez przemocy” współczesny Ruch Trzeciej Świątyni, skupiony na zmianie opinii publicznej i wykorzystaniu siły politycznej do przejęcia kontroli nad Wzgórzem Świątynnym . Od wczesnych 1990 Ruch Trzeciej Świątyni przemianował się na inicjatywę bez przemocy, skupiając się na publicznych rekonstrukcjach rytuałów świątynnych, takich jak składanie ofiar ze zwierząt i odtwarzanie świętych naczyń organizacją stojącą za „pokojowym” modelem aktywizmu Trzeciej Świątyni jest The Temple Institute, który został założony w 1984 roku przez rabina Yisraela Ariela. Ariel służył wcześniej jako spadochroniarz w izraelskiej brygadzie, która przejęła kontrolę nad Wzgórzem Świątynnym podczas wojny 1967 r., Co zainspirowało go do poświęcenia życia budowie świątyni (Inbari 2009: 31-49). Obecna deklaracja misji Temple Institute opisuje Świątynię jako organizację „edukacyjną”, której celem jest nauczanie izraelskiej opinii publicznej o znaczeniu Świątyni poprzez „badania, seminaria, publikacje i konferencje, a także produkcję materiałów edukacyjnych”. Instytut obiecuje również, że „zrobi wszystko, co w naszej ograniczonej mocy, aby doprowadzić do budowy Świętej Świątyni w naszych czasach” (strona internetowa The Temple Institute 2017).Dzisiaj Instytut Świątynny nadal zbiera pieniądze na budowę „naczyń Trzeciej Świątyni”, takich jak szaty kapłańskie, złote instrumenty i ołtarze ofiarne, które ich zdaniem zostaną użyte, gdy zbudowana zostanie Trzecia Świątynia. The Temple Institute prezentuje te statki w turystycznej przestrzeni galerii naprzeciwko Ściany Płaczu w Starym Mieście w Jerozolimie, gdzie realizuje także bieżący projekt szkolenia Cohanim, Żydowscy mężczyźni, którzy pochodzą z linii kapłańskiej, [Obraz po prawej], aby byli gotowi podjąć służbę kapłańską w przyszłej Trzeciej wesprzeć swoją pracę, The Temple Institute otrzymuje wolontariuszy służby narodowej (służba wojskowa nie walcząca) od państwa izraelskiego oraz znaczne roczne środki finansowe Ministerstwa Kultury, Nauki i Sportu, Ministerstwa Edukacji i Ministerstwa Obrony na wsparcie jego projekty, jak również darowizny od Żydów i ewangelicznych chrześcijan za granicą (Ir Amim i Keshev 2015) .. Chociaż rząd izraelski i premier Benjamin Netanjahu nie popierają wyraźnie Ruchu Trzeciej Świątyni, państwo nadal zapewnia środki dla Ruchu Świątyni i ułatwiają zorganizowane wejście działaczy żydowskich na Wzgórze Świątynne na wycieczki pielgrzymkowe, zapewniając im ochronę policyjną dla ich działalności (Feldman 2017).Od czasu 1990, działacze Trzeciej Świątyni zachęcają religijnych Żydów do wejścia na Wzgórze Świątynne jako akt pobożności religijnej i formę nacjonalistycznego aktywizmu, który publicznie zapewnia żydowskie roszczenia do Wzgórza Świątynnego. Od czasu 2010, wraz z pojawieniem się popularnych platform mediów społecznościowych, Ruch Trzeciej Świątyni był w stanie przeprowadzić bardziej skoordynowaną i ogólnokrajową kampanię na rzecz wprowadzenia religijnych Żydów na Wzgórze Świątynne, publicznie łamiąc długą tradycję rabiniczną, która zabrania żydowskim pielgrzymka na miejsce (z obawy, że Żydzi zbezczeszczą miejsce, wchodząc w stan rytualnej nieczystości). Poprzez sprowadzanie coraz większej liczby Żydów na Wzgórze Świątynne, aby się modlili, w formie wycieczki z przewodnikiem po pielgrzymkach, ruch ma na celu ponowne połączenie Żydów z tym świętym miejscem i wywieranie coraz większej presji na przywódców politycznych, aby podjęli kroki w kierunku rozszerzenia kontroli Izraela na górę, który jest obecnie pod jurysdykcją jordańskiego Waqf (chociaż żołnierze izraelscy patrolują teren i mogą wejść w dowolnym momencie). Zgodnie z umowami zawartymi między Izraelem a Jordanią, Żydzi technicznie nie mogą modlić się ani wykonywać rytuałów żydowskich podczas wizyty na górze. Kiedy religijni żydowscy goście próbują modlić się w widoczny lub głosowy sposób, są przymusowo usuwani z góry przez izraelską wycieczki pielgrzymkowe na Wzgórze Świątynne są zwykle prowadzone przez wysokiej rangi działaczy Trzeciej Świątyni i rabinów, którzy prowadzą swoją grupę poprzez rytualne przygotowania czystości, dostarczają treści historycznych i teologicznych podczas wycieczki i pomagają uczestnikom w dyskretnej modlitwie na górze (Feldman 2017 ).Wycieczki pielgrzymkowe odniosły sukces w zdobywaniu poparcia dla suwerenności Izraela nad górą i normalizowaniu idei budowy Trzeciej Świątyni w ramach bardziej głównego nurtu demograficznego w Izraelu. Wizerunek Żydów aresztowanych i siłą usuniętych z ich najświętszego miejsca umożliwił Ruchowi Trzeciej Świątyni twierdzenie, że dostęp Żydów do Wzgórza Świątynnego jest teraz kwestią „wolności religijnej” i „praw człowieka”, a zatem państwa izraelskiego, jako rzekomo demokratyczna instytucja, powinna cofnąć żydowski dostęp do góry (Fischer 2017; Feldman 2017).Yehuda Glick, działacz trzeciej świątyni, był czołowym orędownikiem ram praw człowieka. W 2014 Yehuda Glick stał się domowym nazwiskiem w Izraelu, kiedy przeżył próbę zamachu przez Mutaza Hijaza, palestyńskiego człowieka ze Wschodniej Jerozolimy. Ten atak pomógł wzmocnić przesłanie Glicka, że ​​Żydzi byli niewinnymi pielgrzymami na Wzgórzu Świątynnym, przeciwko dyskryminującemu państwu i nieznośnemu islamowi, który odmawia dzielenia się tą świętą przestrzenią i uznaje żydowskie związki z nią. Podczas gdy działacze Trzeciej Świątyni strategicznie wykorzystują świeckie dyskursy dotyczące praw człowieka, aby uzyskać wsparcie i dostęp do zasobów państwowych, ostatecznie chcą całkowicie zastąpić państwo świeckie i ustanowić promowania żydowskiej pielgrzymki na Wzgórze Świątynne, Ruch Trzeciej Świątyni skupiał się na publicznych rekonstrukcjach rytuałów Świątyni. Impreza z okazji Paschy, przeprowadzana corocznie od 2012, jest największym z rytualnych rekonstrukcji Ruchu Trzeciej Świątyni, które odbywają się w połączeniu z żydowskimi świętami. Do tych rytualnych wydarzeń odnoszą się aktywiści Targilim, co oznacza ćwiczenia, ponieważ pozwalają aktywistom na praktykowanie rytuałów świątynnych, aby byli gotowi do ich wdrożenia, gdy świątynia zostanie odbudowana. Te rytuały praktyki pełnią rolę edukacyjną dla ruchu, pobudzając wsparcie ze strony członków powszechnej religijnej i prawicowej publiczności, którzy mogą nie być aktywistami Trzeciej Świątyni, ale generalnie popierają ideę rozszerzenia suwerenności Izraela nad górą i zapewnienia biblijnego związku żydowskiego na Wzgórze Świątynne. Ogólnie rzecz biorąc, ostatnie badania wykazały, że wydarzenie w ofierze paschalnej jest przychylnie postrzegane przez społeczeństwo izraelskie. Religijna gazeta Arutz Sheva odkryła, że ​​wśród ankietowanych czytelników 681 około sześćdziesiąt osiem procent uważało, że wznowienie ofiary paschalnej było przedsięwzięciem „godnym i dobrym”.Od czasu 2010 Ruch Trzeciej Świątyni znacznie się rozrósł, zdobywając popularność wśród izraelskich nacjonalistycznych religijno-nacjonalistycznych nacjonalistów. Ostatnie badania wskazują, że aż trzydzieści procent żydowskiego społeczeństwa izraelskiego popiera budowę Świątyni na Haram-Szarif, a pięćdziesiąt dziewięć procent zgadza się, że powinna nastąpić zmiana status quo, taka jak rozszerzenie kontroli Izraela nad witryną lub ustanowienie odrębnej godziny odwiedzin dla Żydów i muzułmanów, podobnie jak w grobowcu Abrahama w okupowanym przez Izrael Hebronie. Od 2015, coraz większa liczba członków Knesetu otwarcie wspierała Ruch Trzeciej Świątyni i uczestniczyła w wycieczkach z przewodnikiem po Wzgórzu Świątynnym z czołowymi aktywistami Trzeciej Świątyni (Verter 2015). W listopadzie 7, 2016, ministrowie z partii Likud i Jewish Home ogłosili ustanowienie nowego „lobby świątynnego” poświęconego postępowi w kwestii odwiedzin i modlitwy żydowskiej na Wzgórzu Świątynnym (Newman 2016).DOCTRINES / BELIEFSOd czasu zniszczenia Drugiej Świątyni w 70 CE przez Rzymian, Świątynia utrzymuje centralne miejsce w żydowskiej debacie teologicznej i uwielbieniu, poprzez jej ewolucję w formie modlitwy. Świątynia jest ważną częścią modlitwy liturgicznej, którą religijni Żydzi modlą się trzy razy dziennie. Rabinowie porównują codzienne modlitwy do zastępstw dla codziennych ofiarnych ofiar, które niegdyś były na Wzgórzu Świątynnym. Na przykład zamiast świątynnych kapłanów myjących ręce i składających ofiary ze zwierząt, spostrzegawczy Żydzi myją ręce i odmawiają modlitwę przed jedzeniem chleba. Chleb staje się substytutem zwierzęcej ofiary, a żołądek funkcjonuje jako „ofiarny ołtarz” wewnątrz żydowskiego ciała, gdzie ogień trawienny przekształca fizyczną substancję chleba w duchowe zaopatrzenie. Ta diasporyczna żydowska praktyka sublimacji Świątyni i ofiar ze zwierząt na modlitwę i rytuał, pasuje do głównie pasywnego mesjanistycznego podejścia przedsyjonistycznego ortodoksyjnego judaizmu (idea, że ​​trzeba cierpliwie czekać na przyjście Mesjasza i Trzeciej Świątyni, a nie „ wymusić koniec ”za pomocą środków fizycznych (Inbari 2009: 7).Natomiast działacze Trzeciej Świątyni przyjmują bardziej aktywne podejście mesjanistyczne, wierząc, że należy podjąć praktyczne kroki, aby fizycznie odbudować Świątynię i sprowadzić erę mesjańską, zamiast czekać na boską interwencję, aby zainicjować ten proces. Ta ideologiczna postawa może być rozumiana jako przedłużenie XX-wiecznej religijno-syjonistycznej teologii, która wynika w dużej mierze z pism rabina Avrahama Isaaca Kooka (1865-1935). Kook zinterpretował stworzenie państwa Izrael, poprzez fizyczną pracę świeckich syjonistów, jako niezbędną część procesu mesjańskiego, gdzie praca materialna i duchowa była równie ważna dla odkupienia (Mirsky 2014). Działania człowieka w sferze ziemskiej były konieczne, aby obudzić i zainspirować działanie z boskiej sfery powyżej. Kook nauczał, że odkupienie rozpoczęło się od indywidualnego działania i rozszerzyło się na całą ludzkość i wszechświat. Z tej perspektywy nawet świecki stan syjonizmu staje się świętym narzędziem inicjowania żydowskich proroctw (powrót żydowskich wygnańców do Ziemi Izraela i odbudowa Świątyni prowadząca do czasów mesjańskich).Dla zwolenników Trzeciej Świątyni, w większości członków religijno-syjonistycznego demograficznego Izraela, którzy podążają za teologicznymi interpretacjami szkoły myślenia Kooka, Trzecia Świątynia jest postrzegana jako logiczny punkt końcowy syjonizmu. Teraz, kiedy żydowskie osadnictwo w kraju Izraela i narodowe odrodzenie (w postaci nowoczesnego państwa narodowego) zostało zakończone, aktywiści świątynni uważają, że następnym krokiem w wypełnianiu proroctw jest odrodzenie biblijnej kultury izraelskiej i praktyki rytualnej. W tym celu działacze świątynni wierzą, że muszą fizycznie odbudować Trzecią Świątynię na Wzgórzu Świątynnym w Jerozolimie, aby wznowić żydowskie kapłaństwo i składać ofiary ze zwierząt, jak opisano w Torze i komentarzach rabinicznych. Wierzą, że odbudowa świątyni nastąpi wraz z ustanowieniem teokratycznego państwa Tory, rządzonego przez najwyższy sąd rabinów zwany „Sanhedrynem”. Odbudowa Trzeciej Świątyni i ustanowienie tego teokratycznego państwa dopełnią syjonistów proces odrodzenia narodowego, zapoczątkowanie czasów mesjańskich i odkupienie dla całej ludzkości. Aktywiści Trzeciej Świątyni wierzą, że cały świat rozpozna Trzecią Świątynię jako jedyny prawdziwy Dom Boży i odwiedzi także przyszłą Trzecią Świątynię jako Ruch Trzeciej Świątyni popularyzuje ideę odnowionego królestwa biblijnego, rodzi się pytanie o związek między Żydami i nie-Żydami w zbliżających się czasach mesjańskich. Aby wzmocnić pogląd, że Ruch Trzeciej Świątyni jest uniwersalnym projektem dla całej ludzkości, działacze Trzeciej Świątyni sięgnęli do społeczności nieżydowskich, takich jak ewangeliczni chrześcijanie, wprowadzając ich jako zwolenników ideologicznych i finansowych. Próby uniwersalizacji Trzeciej Świątyni, jako odkupieńczego projektu dla całej ludzkości, doprowadziły również do wzrostu Bnei Noah (Dzieci Noego) społeczności, nowa wiara judaistyczna praktykowana przez nie-Żydów, którzy wspierają Ruch Trzeciej Świątyni i mesjanistyczną teologię jest, aby zauważyć, że działacze Trzeciej Świątyni nie wierzą, że robią coś nowego lub innowacyjnego w zakresie żydowskiej interpretacji teologicznej lub praktyki rytualnej, ale po prostu ożywiają swoją starożytną kulturę i praktykują swoje przykazania w pełnym zakresie (przykazań 613 w Tora, większość dotyczy służby świątynnej i składania ofiar ze zwierząt). Działacze trzeciej świątyni często twierdzą, że tylko Żydzi nadal przestrzegają przykazań Tory, takich jak prawa obrzezania i koszerności, przykazania dotyczące Świątyni i ofiary są równie ważne i muszą być teraz podtrzymywane, gdy Żydzi powrócili do ojczyzny i mają możliwość wykonywanie wszystkich przykazań właściwych dla Ziemi Izraela. Aby urzeczywistnić tę kulturę biblijną, działacze Trzeciej Świątyni są gotowi strategicznie wykorzystać świeckie zasoby izraelskiego państwa narodowego (finansowanie, ochrona policji i reprezentacja polityczna), mimo że ich ostatecznym celem jest przywrócenie etno-teokratycznego królestwa (Feldman 2018).PRZYWÓDZTWO / ORGANIZACJAObecnie istnieje co najmniej dwadzieścia dziewięć różnych grup aktywistów Trzeciej Świątyni, w tym specjalne grupy dla mężczyzn, kobiet i młodzież, którą można zgrupować pod szerokim parasolem „Ruchu Trzeciej Świątyni”. Mnożenie się tych grup aktywistów i ogólny zdecentralizowany charakter Ruchu Trzeciej Świątyni przyczyniły się do jego wzrostu w całym kraju i jego zdolności do docierania do zwolenników w różnym wieku, płci i etnicznie. [Zdjęcie po prawej] Grupa „Kobiety dla Świątyni” pracuje nad organizowaniem ortodoksyjnych kobiet żydowskich do uczestniczenia w pielgrzymkach na Wzgórze Świątynne i różnych „rzemiosłach” świątynnych, takich jak przygotowywanie ofiar z chleba do rytualnych rekonstrukcji. Grupa „Powrót na górę” kieruje swoją ofertę do nastolatków i młodych dorosłych po dwudziestce, podczas gdy „Studenci dla świątyni” organizują studentów w całym kraju w celu wsparcia odbudowy Świątyni, kierując się zarówno do młodych religijnych, jak i świeckich grupa aktywistów jest oddana różnym frontom aktywizmu świątynnego, takim jak trening Cohanim (Kapłani świątynni), przygotowywanie świętych naczyń Świątyni i planów architektonicznych, lobbowanie członków Knessetu lub organizowanie demonstracji w Jerozolimie. Mimo że są zaangażowani w różne aspekty budowania świątyni, te dwadzieścia dziewięć grup współpracuje, wspomagając korzystanie z mediów społecznościowych, w celu dalszego zwiększania liczby Żydów na Wzgórzu Świątynnym podczas wycieczek pielgrzymkowych z przewodnikiem. Poszczególne grupy współpracują również przy wydarzeniach związanych z ofiarami świątynnymi i dorocznymi konferencjami, podczas których rabini, politycy i aktywiści opracowują strategie i docierają do szerszej publiczności. Chociaż ideologicznie zjednoczona wokół idei budowy Trzeciej Świątyni, każda grupa aktywistów Trzeciej Świątyni różni się w zakresie, w jakim będzie polegać na zasobach państwowych i współpracować z policją izraelską. Bardziej oficjalne i dobrze finansowane organizacje, takie jak Temple Institute, pracują nad utrzymywaniem serdecznych relacji z władzami państwowymi, prawicowymi politykami i ministerstwami rządowymi, które finansują ich działalność. Aby utrzymać swój wizerunek organizacji „bez przemocy” i „edukacyjnej”, Instytut Świątyni powstrzymuje się od mówienia otwarcie o zniszczeniu islamskiego Haram ash-Sharif i nie opowiada się wprost za przemocą wobec Palestyńczyków. Natomiast działacze młodzieżowi, tacy jak młodzi mężczyźni i kobiety, którzy należą do grupy „Wracając na górę”, widzą stanowisko Instytutu Świątynnego jako kapitulację i ostatecznie powstrzymują ruch. Ci młodzi działacze przyjmują inne podejście, otwarcie angażując się w konfrontacje z wyznawcami muzułmańskimi i izraelską policją na Wzgórzu Świątynnym. Na Górze młodzi aktywiści często wykonują prowokacyjne działania, takie jak pokłony na modlitwie lub ujawnienie flagi izraelskiej, czyny, które szybko skutkują ich wydaleniem z miejsca i tymczasowy zakaz z Wzgórza gdy Ruch Świątynny nie ma sztywnej struktury hierarchicznej, istnieją wiodący rabini (głównie prawosławni Aszkenazyjczycy), których interpretacje teologiczne i polityczne kierują ruchem. Należą do nich rabin Yisrael Ariel (założyciel Instytutu Świątyni), rabin Chaim Richman (dyrektor Międzynarodowego Wydziału Instytutu Świątyni, profesor Hillel Weiss (przywódca wydarzenia ofiarnego Paschy), Yehuda Etzion (były przywódca żydowskiego podziemia), Yehuda Glick (trzeci aktywista świątynny i członek Knessetu) oraz członkowie rabina tak zwanego „rodzącego się Sanhedrynu” (który ma stać się sądem najwyższym egzekwującym prawo Tory w Izraelu po odbudowie Świątyni). Idee tych wiodących rabinów są wzmacniani i rozpowszechniani przez dziesiątki dodatkowych zwolenników rabinów, którzy działają jako głowy wspólnot religijno-syjonistycznych i seminariów w całym Izraelu, szczególnie w osadach na Zachodnim Brzegu, rabini popierający Ruch Trzeciej Świątyni sprowadzają swoich studentów seminarium na wycieczki pielgrzymkowe na Wzgórze Świątynne szkolenie nowej generacji młodych mężczyzn i przyszłych rabinów w teologii Trzeciej Świątyni, wzmacniając ideę, że budowanie Świątyni jest przeznaczeniem naród żydowski i punkt końcowy projektu jest oszacowanie dokładnej liczby aktywistów Trzeciej Świątyni z powodu tego, jak rozproszony jest ruch. Podczas gdy w dwudziestu dziewięciu grupach aktywistów są setki aktywnych członków, liczba zwolenników ideologicznych (zarówno świeckich, jak i religijnych), jak również uczestników pielgrzymek na Wzgórzu Świątynnym, z pewnością liczy dziesiątki tysięcy. Istnieją dowody na to, że ruch będzie nadal wzrastał. Szkoły religijne w całym kraju przyjmują teraz grupy takie jak The Temple Institute, aby zapewnić dzieciom programy edukacyjne „Dziedzictwo świątynne”. Instytut Świątyni stał się również popularnym miejscem turystycznym dla Izraelczyków i gości z zagranicy, którzy odwiedzają galerię Świątynnych Statków i otrzymują spokojną i utopijną wersję projektu Trzeciej Świątyni, w którym budowa Świątyni jest przedstawiana jako ważny obowiązek narodu żydowskiego i całego świata. Krótko mówiąc, Ruch Trzeciej Świątyni został z powodzeniem wpleciony w strukturę społeczeństwa religijno-nacjonalistycznego, a nawet do świecko-nacjonalistycznego społeczeństwa, co utrudnia śledzenie, gdzie zaczyna się i kończy w kategoriach konkretnych / WYZWANIANajpilniejszym wyzwaniem Ruchu Trzeciej Świątyni jest rola, jaką odgrywa w prowokowaniu cykli przemocy na ziemi w Izraelu / Palestynie, gdy coraz więcej religijnych Żydów, rabinów, polityków i działaczy Trzeciej Świątyni wchodzi na Wzgórze Świątynne / Popiół Haram Sharif codziennie. Z perspektywy palestyńskiej wzrost Ruchu Świątyni stanowi bezpośrednie zagrożenie dla świętego Meczetu Al-Aksa i kompleksu Haram-Szarif, ostatniej pozostałej przestrzeni publicznej, w której Palestyńczycy czują poczucie autonomii w Jerozolimie. W 2015-2016 obawy, że Al-Aksa grozi aneksja Izraela, doprowadziły do ​​fali ataków nożem, podczas których młodzi palestyńscy mężczyźni atakowali religijnych Żydów na ulicy. Ten okres przemocy stał się znany jako „Trzecia Intifada”. Raporty policyjne z tego czasu łączyły ataki z wszechogarniającym strachem wśród Palestyńczyków, że rząd Izraela podejmuje aktywne kroki, aby zaanektować związek Haram z popiołem-Szarifem, zezwalając większej liczbie religijnych Żydów wejść. Ponieważ Ruch Trzeciej Świątyni nadal popularyzuje ideę biblijnego odrodzenia i państwa teokratycznego, dalej unieważnia roszczenia Palestyńczyków do ziemi z perspektywy ortodoksyjnego żydowskiego prawa. W tym wyobrażonym przyszłym mesjanistycznym państwie teokratycznym, działającym zgodnie z prawem Tory, Żydzi mieliby wyłączny dostęp do Izrael prawdopodobnie działa jako państwo etnokratyczne (Yiftachel 2006). Chociaż Izrael formalnie rozszerza kategorię obywatelstwa na Palestyńczyków w ramach zielonej linii, dostęp do władzy politycznej, zasobów gospodarczych i praw imigracyjnych zależy od narodowości żydowskiej. Ruch Trzeciej Świątyni reprezentuje ewolucję a etno-teokratyczny model, w którym opiera się żydowskie prawo do ziemi, nie tylko w związku z ideą historycznego związku, o którym twierdzi się, że poprzedza Palestyńczyka, ale opiera się przede wszystkim na Bogu, który dał Żydom prawo ziemi na podstawie Tory. Działacze i rabini trzeciej świątyni często wyraźnie stwierdzają, że odrzucają ideę świeckiej demokratycznej państwowości, ponieważ idee te są „obce” kulturze żydowskiej. Aby dokończyć proces odkupienia, Żydzi muszą zrzucić jarzmo asymilacji europejskiej i odzyskać swoją starożytną i „rdzenną” wersję z fiaskiem procesu pokojowego w Oslo, trwającym osadnictwem żydowskim i codzienną przemocą, idea etno-teokratycznej państwowości zyskała na sile, prowadząc do nieprawdopodobnego sojuszu świeckich nacjonalistów i ortodoksyjnych żydowskich syjonistów w Knesecie, którzy popierają ideę aneksji Wzgórze Świątynne, jako czyn, który raz na zawsze zapewni pełną suwerenność Izraela nad ziemią (Persico 2017).ZDJĘCIAObraz # 1: Żydowscy mężczyźni, którzy pochodzą z linii kapłańskiej (Cohanim), praktykują odradzające się rytuały starożytnej Świątyni w ramach przygotowań do budowy Trzeciej Świątyni. Image #2: Kobiety dla Świątyni prowadzą grupę żydowskich dzieci na Wzgórze Świątynne, aby nauczyć ich znaczenia budowania Trzeciej Sarina. 2007. „Liminality and Sanctity: Central Theme w retoryce i Praxis of Temple Zealot Groups” (po hebrajsku). Jerusalem Studies of Jewish Folklore 24 / 25: 245 – Rachel. 2018. „Pielgrzymka na Wzgórzu Świątynnym w imię praw człowieka: stosowanie praktyki pobożności i liberalny dyskurs na rzecz podboju państwa prokuratorskiego”. Journal of Settler Colonial Studies [nadchodzący]. Feldman, Rachel. 2017. „Umieszczenie mesjanistycznej kobiecości w syjonistycznej akcji politycznej: przypadek kobiet dla świątyni”. The Journal of Middle East Woman's Studies. Listopad 2017. Vol 13. Schlomo. 2017. „Od Jehudy Etzion do Jehudy Glicka: Od odkupieńczej rewolucji do praw człowieka na Wzgórzu Świątynnym”. Przegląd studiów izraelskich 32: Gershom. 2000. Koniec dni: fundamentalizm i walka o Wzgórze Świątynne. Oxford: Oxford University Motti. 2009. Żydowski fundamentalizm i Wzgórze Świątynne. Albany: State University of New York Amim i Keshev. „Dangerous Liaison: The Dynamics of the Rise of the Temple Movements and their Implikacje”. 2013. Dostęp od na 23 listopada Yehudah. 2014. Rav Kook: Mistyk w czasach rewolucji. New Haven: Yale University Marissa. 2016. „Aktywiści ze Wzgórza Świątynnego zbierają się w Knesecie, wzywając premiera do„ otwarcia bram ”dla żydowskiej modlitwy”. Dostęp z na 23 listopada Tomer. 2017. „Punkt końcowy syjonizmu: etnocentryzm i wzgórze świątynne”, Przegląd studiów izraelskich 32: Jeremy. 2017. „Żydowscy goście na Wzgórzu Świątynnym Skacz 15% w tym roku”. Jerusalem Post, Styczeń 27. Dostęp od na 23 listopada Oren. 2006. Ethnocracy: polityka ziemi i tożsamości w Izraelu / Palestynie. Filadelfia: University of Philadelphia internetowa Temple Institute. 2017. Dostęp od na 23 listopada Yossi. 2015. „Ekstremiści na Wzgórzu Świątynnym Robią Drogi w Knesecie i Rządzie Izraela” na 23 listopada 2017. Data wysłania: Listopada 24 2017