Jest to NGC 1073. Wśród innych podobieństw, ma też dwie mniejsze galaktyki satelitarne. Jest tak podobna do Drogi Mlecznej, że naukowcy nazwali ją „Bliźniaczką”. Droga Mleczna zawiera ponad 200 miliardów gwiazd. Z Ziemi możemy zobaczyć jedynie 0,000001% z nich. Galaktyka cały czas jednak traci gwiazdy i około 7 nowych gwiazd włoski astronom, geodeta i matematyk. W latach 1648-1669 był astronomem w obserwatorium w Panzano. Na Uniwersytecie Bolońskim był profesorem astronomii. Po przeniesieniu się do Francji, założył obserwatorium paryskie, a w roku 1671 został jego dyrektorem. Cassini zajmował się obserwacją i badaniami Układu Słonecznego. Między innymi odkrył cztery księżyce Saturna (Reę, Tetydę, Japeta i Dione). Badał pierścienie Saturna i zaobserwował szereg pustych przerw, największa od jego nazwiska została nazwana przerwą Cassiniego. W roku 1672 wyznaczył dokładnie odległość między Ziemią a Marsem, co pozwoliło po raz pierwszy określić prawdziwe rozmiary Układu Słonecznego. Wprowadził krzywą owal Cassiniego oraz zdefiniował prawa Cassiniego. Pod koniec życia stracił wzrok. Na jego cześć jedną z planetoid nazwano (24101) Cassini, a jego nazwisko występuje też w nazwie misji Cassini-Huygens.Gwiazdy w naszej galaktyce : 30-45% czerwone karły 30% żółte karły ( przykład Słońce ) 15% niebieskie karły , nadolbrzymy olbrzymy itp . 19% Czerwone nadolbrzymy , olbrzymy 1% hiper olbrzymy ( wielkość 1500-2100 większeksza od naszego Słońca ale masa zaledwie 5 razy większa ) Gwiazdy w naszej galaktyce rodzą się i umierają Międzynarodowy zespół naukowców, w tym - z Polski, odkrył "uśpioną" czarną dziurę o masie gwiazdowej w Wielkim Obłoku Magellana - galaktyce sąsiedniej względem naszej. O odkryciu poinformowały ESO oraz Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu ciekawe, wśród autorów odkrycia jest grupa naukowców, którzy do tej pory raczej obalali podobne odkrycia, dokonane przez inne grupy. W komunikacie Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) wskazano, że mają nawet pseudonim „policja czarnych dziur”. Tym razem jednak astronomiczni detektywi sami znaleźli tego rodzaju obiekt - i ogłosili to w „Nature Astronomy”. Chociaż już wcześniej były proponowane podobne kandydatki na czarne dziury - to wskazano, że tym razem chodzi o pierwszą „uśpioną” czarną dziurę o masie gwiazdowej, jednoznacznie wykrytą w innej galaktyce poza Drogą Mleczną. Czarna dziura o masie gwiazdowej powstaje na koniec życia masywnej gwiazdy, która zapada się pod wpływem własnej grawitacji. Jeśli nastąpi to w układzie podwójnym, w efekcie wokół siebie krążyć będą jasna gwiazda i czarna dziura. W przypadku, gdy czarna dziura nie emituje ze swoich okolic wysokoenergetycznego promieniowania rentgenowskiego - astronomowie mówią, że jest „uśpiona”. Te uśpione najtrudniej znaleźć, gdyż prawie wcale nie oddziałują ze swoim otoczeniem. Badacze przeszukali prawie tysiąc masywnych gwiazd w rejonie mgławicy Tarantula w Wielkim Obłoku Magellana. Naukowcy z grupy, którą kierował dr Tomer Shenar z Uniwersytetu Amsterdamskiego, szukali takich gwiazd, które mają za towarzyszki czarne dziury. Okazało się, że jeden z układów, o nazwie VFTS 243, składa się z gorącej, niebieskiej gwiazdy o masie 25 razy większej, niż masa Słońca, i niewidocznego obiektu o masie co najmniej 9 razy większej niż masa Słońca. Przetestowano różne hipotezy dotyczące natury niewidocznego składnika i ostatecznie okazało się, że jedynym możliwym wytłumaczeniem jest uśpiona czarna dziura. Odkrycia dokonano dzięki obserwacjom prowadzonym przez sześć lat przy pomocy instrumentu instrumentu Fibre Large Array Multi Element Spectrograph (FLAMES), obecnym na należącym do ESO teleskopie VLT w Obserwatorium Paranal w Chile. Istotnym elementem badań były także obserwacje prowadzone przez polskich astronomów z Uniwersytetu Warszawskiego w ramach projektu OGLE, warszawskim teleskopem w Obserwatorium Las Campanas w Chile. Obserwacje te trwały wiele lat i pokazały, że jasność układu w minimalny sposób zmienia się w trakcie okresu orbitalnego z powodu zniekształcenia grawitacyjnego głównej gwiazdy przez czarną dziurę. Obserwowane efekty świetnie zgadzają się z przewidywaniami modelu. Wydaje się, że czarna dziura powstała bez wcześniejszego wybuchu supernowej, zapadając się całkowicie. Świadczą o tym brak pozostałości po wybuchu oraz niemal kołowa orbita. Jest to zgodne z hipotezą, że najmasywniejsze gwiazdy kończą swój żywot właśnie w taki sposób. Naukowcy przewidują, że druga gwiazda również kiedyś zmieni się w czarną dziurę i będziemy mieli do czynienia z układem dwóch czarnych dziur, powoli zacieśniających swoją orbitę na skutek emisji fal grawitacyjnych. Połączenie tych czarnych dziur w jedną nastąpi w bardzo dalekiej przyszłości, za kilkadziesiąt, a nawet kilkaset miliardów lat. Sądzi się, że tysiące uśpionych czarnych dziur mogą występować w Drodze Mlecznej i Obłokach Magellana. W tym kontekście warto dodać, że do druku w „Astronomy & Astrophysics” przyjęta została niedawno inna publikacja, przedstawiająca wyniki podobnego odkrycia: obiecującej kandydatki na czarną dziurę o masie gwiazdowej w systemie HD 130298 w Drodze Mlecznej. Wśród autorów nowej publikacji, która ukazała się w „Nature Astronomy”, jest wiele polskich nazwisk: Mariusz Gromadzki, Patryk Iwanek, Szymon Kozłowski, Przemysław Mróz, Paweł Pietrukowicz, Radosław Poleski, Krzysztof Rybicki, Dorota M. Skowron, Jan Skowron, Igor Soszyński, Michał K. Szymański, Andrzej Udalski, Krzysztof Ulaczyk, Marcin Wrona. PAP - Nauka w Polsce, Krzysztof CzartDroga Mleczna to stosunkowo duża, spiralna galaktyka z ponad 100 miliardami gwiazd. Układ słoneczny znajduje się w przybliżeniu w 2/3 odległości między centrum a krawędzią galaktyki. Artystyczna wizja Drogi Mlecznej przedstawiająca położenie Słońca.Astronomia Ciekawostki o Drodze Mlecznej Nasz galaktyczny dom Galaktyka to połączony grawitacyjnie układ gwiazd, pyłu, gazu oraz ciemnej materii. Szacuje się, że we Wszechświecie jest ich prawie 3,9 biliona. Jedna z nich - Droga Mleczna jest naszym domem, to tu około 4,57 miliarda lat temu powstało Słońce a wokół którego uformowała się nasza planeta. Droga Mleczna powstała w wyniku połączenia kilku zagęszczeń materii uformowanych niedługo po Wielkim Wybuchu. Wraz z biegiem czasu łączyła się i pochłaniała inne galaktyki zwiększając swój rozmiar. Szacuje się, że niemal połowa materii znajdującej się w Drodze Mlecznej pochodzi z odległych galaktyk. Proces pochłaniania kolejnych trwa nieustannie a za około 3,75 miliarda lat Droga Mleczna zderzy się z jedną z większych galaktyk naszego kosmicznego sąsiedztwa - M31 Andromeda. 1Jest prawie tak stara jak nasz Wszechświat. Jej wiek szacowany jest na 13,6 ± 0,8 mld lat więc może być tylko 100 milionów lat młodsza niż Wszechświat. 2Dopiero w 1610 roku Galileusz dzięki obserwacji Drogi Mlecznej odkrył, że zbudowana jest ona z gwiazd. Wcześniej uważano że może być częścią ziemskiej atmosfery lub niedoświetlonymi gwiazdami (uważano, że gwiazdy świecą światłem odbitym od Słońca), które znalazły się w cieniu Ziemi. 3Aż do 1920 roku większość astronomów uważała, że Droga Mleczna zawiera wszystkie gwiazdy znajdujące się we Wszechświecie. Dopiero obserwacje przeprowadzone przez Edwina Hubble’a uświadomiły ludzkości, że jest ona jedynie jedną z wielu galaktyk. 4Jej średnica wynosi od 100 do 120 tysięcy lat świetlnych. Jest więc stosunkowo dużą galaktyką, choć niektóre kosmiczne olbrzymy mogą ją przyćmić rozmiarami. IC 1101 jest większa od Drogi Mlecznej około 20 razy, ma średnicę 2 milionów lat świetlnych. 5Jest położona w Grupie Lokalnej Galaktyk. Jest to obszar rozciągający się na 10 milionów lat świetlnych i położony w supergromadzie Laniakea. Nie znamy jej dokładnego umiejscowienia we Wszechświecie gdyż do naszych oczu dociera wyłącznie obraz Widzialnego Wszechświata, który jest jedynie jego fragmentem, z którego jesteśmy w stanie odebrać dochodzące do nas promieniowanie elektromagnetyczne. 6Według najnowszych badań w Drodze Mlecznej może się znajdować nawet 400 miliardów gwiazd. Pierwotnie szacowano liczbę gwiazd na około 100 milionów jednak najnowsze pomiary sugerują, że ta liczba może być nawet czterokrotnie większa. 7Jej średnica wynosi od 100 do 120 tysięcy lat świetlnych. Jest więc stosunkowo dużą galaktyką, choć niektóre kosmiczne olbrzymy mogą ją przyćmić rozmiarami. IC 1101 jest większa od Drogi Mlecznej około 20 razy, ma średnicę 2 milionów lat świetlnych. 8Dysk ciemniej materii otaczający Drogę Mleczną ma średnicą około 2 milionów lat świetlnych. Wchodzi on w interakcję z materią widzialną jedynie grawitacyjnie i pozostaje niewidoczny i niewykrywalny w żaden inny sposób. Szacuje się, że 90% masy Drogi Mlecznej stanowi ciemna materia. 9Nasz galaktyka otoczona jest sferycznym halo, które rozciąga się aż 200 tysięcy lat świetlnych od jej centrum. Halo składa się ze starych gwiazd i gromad kulistych a 90% zawartej w niej materii położone jest w promieniu 100 tysięcy lat świetlnych od centrum Drogi Mlecznej. 10Poza gwiezdnym halo naszą galaktykę otacza również halo zbudowane z gorącego gazu, które jest dużo bardziej rozległe niż halo gwiazdowe. Jego temperatura wynosi od 1 miliona do 2,5 miliona stopni Celsjusza a rozciąga się na setki tysięcy lat świetlnych od centrum galaktyki w pobliże sąsiadujących galaktyk satelitarnych - Małego Obłoku Magellana i Wielkiego Obłoku Magellana a jego masa jest prawie równa masie samej Drogi Mlecznej.Po koniec maja należący do NASA satelita Swift zaobserwował gwałtowny rozbłysk w sąsiedniej galaktyce, w Andromedzie. Został on zaklasyfikowany przez naukowców jako rozbłysk gamma, czyli Niedaleko nas, w niedawno odkrytej przez naszych naukowców Galaktyce Litterae, istnieją rozumne formy życia, które próbują się z nami skontaktować. Otrzymaliśmy od nich skrzynkę, ale nie potrafimy jej odtworzyć, ponieważ nie znamy kodu. Jesteśmy pewni, że potrzebne cyfry znajdują się gdzieś w galaktyce.
Filmy / Seriale / VOD. Szukaj w serwisie. Twój profil. Zderzenia galaktyk to zjawiska, do których w kosmosie, na pozór bardzo pustym, dochodzi dość często. Dowodem są przeglądy nieba, w trakcie których kataloguje się galaktyki. Wiele z nich ma bardzo oryginalne kształty. Na tyle, że każdą z nich trzeba opisywać oddzielnym
